Ανέκαθεν στην παγκόσμια ιστορία, οι μετανάστες αποτέλεσαν μια από τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες σε κάθε είδος εκμετάλλευσης, την οποία ανέχονταν πάντοτε καρτερικά, με την προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος, μιας ιδεατής ευκαιρίας. Πέρα όμως από την εργασιακή εκμετάλλευση και την εξαθλίωση που μέχρι και σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν οι μετανάστες, ο πιο σημαντικός εχθρός στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής είναι ο κοινωνικός ρατσισμός, η δυσπιστία και η ξενοφοβία των γηγενών πληθυσμών. Πολύ περισσότερο σήμερα, στα δεδομένα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τα παραπάνω καθίστανται όλο και εντονότερα, καθώς οι μετανάστες γίνονται το εξιλαστήριο θύμα ενός συστήματος που δεν υπολογίζει ούτε ανθρώπινες ζωές ούτε δικαιώματα.
Αναλυτικότερα, παρακολουθώντας τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στο ζήτημα, παρατηρούμε να διαμορφώνει τη μεταναστευτική της πολιτική απόλυτα εναρμονισμένη με την υπογραφείσα συνθήκη Σένγκεν, η οποία ανάμεσα στα άλλα προβλέπει την εδαφική κατοχύρωση των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια στάση επιθετική απέναντι στους αλλοδαπούς πληθυσμούς, που στόχο έχει την ικανοποίηση του τομέα της παραγωγικής διαδικασίας των ευρωπαϊκών χωρών και την ταυτόχρονη καταπάτηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προς ισχυροποίηση των λεγόμενών μας θα σταθούμε στις πρόσφατες δηλώσεις της καγκελαρίου Μέρκελ η οποία σε συγκέντρωση της νεολαίας του κόμματός της έκρινε πολύ χαμηλές τις απαιτήσεις που είχε στο παρελθόν η Γερμανία από τους μετανάστες και σε συνέχεια αυτής της λογικής τόνισε το γεγονός πως η χώρα χρειάζεται μετανάστες με εξειδικευμένη επαγγελματική κατάρτιση, καθώς δεν διαθέτει επαρκές εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, επισημαίνοντας παράλληλα ότι παραμένει μια χώρα ανοικτή στον κόσμο αλλά δεν χρειάζεται «μετανάστευση που βαρύνει το κοινωνικό της σύστημα». Αντίστοιχα, στην γειτονική Γαλλία ο πρόεδρος Σαρκοζί, στα πλαίσια της αντιμετώπισης της αυξημένης εγκληματικότητας, στοχοποιεί τον μετανάστη ως άμεσα υπεύθυνο για αυτήν, μέσω μιας σειράς μέτρων όπως την αφαίρεση της γαλλικής υπηκοότητας και τη στέρηση των παροχών περίθαλψης και εκπαίδευσης. Τέτοιου είδους πρακτικές καθιστούν αμφίβολη τη διατήρηση της ισονομίας σε μια χώρα, που ήταν από τις πρώτες, που την έθεσε ως συνταγματική αξία.Παράλληλα, όχι μόνο δεν λύνουν το ζήτημα της μετανάστευσης, αλλά αντίθετα δυσχεραίνουν την ήδη βεβαρημένη θέση των μεταναστών στιγματίζοντάς τους ως εγκληματίες και δημιουργώντας ξενοφοβία στους Γάλλους πολίτες.
Η Ελλάδα από την άλλη τρέχει να προλάβει τις επιταγές της Ε.Ε. για διευθέτηση του προβλήματος της ανεξέλεγκτης εισροής μεταναστών από τα δικά της σύνορα (σύμφωνα με την Warsaw-based Frontex το 90% των παράνομων μεταναστών της Ευρώπης περνάνε από την Ελλάδα), με την κατασκευή τείχους μήκους 12,5χλμ στα σύνορα του Έβρου, που καταδεικνύει την μεσαιωνική αντίληψη της στην αντιμετώπιση του προβλήματος, με δημιουργία “σινικού” τείχους. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός προστασίας του πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, στρατόπεδα μετατρέπονται σε κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών μέχρι την απέλασή τους από την χώρα, στρατόπεδα τα οποία υπολείπονται των απαραίτητων υποδομών και στα οποία ήδη έχουν συσσωρευτεί πολλοί περισσότεροι μετανάστες από αυτούς που πραγματικά είναι δυνατόν να στεγάσουν. Ακόμη βάσει της συμφωνίας του Δουβλίνου, οι μετανάστες οι οποίοι πρώτα εισήλθαν μέσω της Ελλάδας και συλλαμβάνονται σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, επαναπροωθούνται στην Ελλάδα η οποία είναι από την στιγμή εκείνη υπεύθυνη να προχωρήσει στις διαδικασίες της απέλασής τους, ενώ για τους αιτούντες πολιτικού ασύλου στην χώρα μας η διαδικασία παραμένει γολγοθάς αφού, η Ελλάδα κρατάει την πρωτιά στο χαμηλότερο ποσοστό αναγνώρισης ανάμεσα στα κράτη μέλη με ποσοστό 1% επί συνόλου 50.000 εκκρεμών περιπτώσεων.
Σε τοπικό επίπεδο, στην Πεντέλη από το 1997 υπάρχει καταυλισμός Κούρδων προσφύγων που βρίσκονται σε έκταση της Μονής Πεντέλης. Αυτή την στιγμή αριθμεί πάνω από 60 Κούρδους άντρες, γυναίκες καθώς και παιδιά, οι οποίοι έχουν βρει κατοικία σε αυτοσχέδιες παράγκες. Οι συνθήκες διαβίωσης τους δεν αγγίζουν καν τα όρια της αξιοπρεπούς ζωής ενώ μοναδικό τους έσοδο αποτελούν περιστασιακές δουλειές που έχουν κάποιοι από αυτούς, είτε σε οικοδομές είτε εργασίες κηπουρικής σε σπίτια κατοίκων. Η ειρηνική συμβίωση τους με τους κατοίκους της περιοχής έρχεται σε αντίθεση με την στάση που διατηρεί ο δήμαρχος Στεργίου απέναντι τους. Συγκεκριμένα, μετά την περσινή πυρκαγιά, η οποία κατέκαψε τον καταυλισμό, ο δήμαρχος με αφορμή την κατασκευή μιας αυτοσχέδιας παράγκας αποφάσισε, μέσω του δασαρχείου, να ασκήσει μηνύσεις σε συγκεκριμένους απο αυτούς για καταπάτηση δασικής έκτασης. Ήδη το συγκεκριμένο κατάλυμα έχει κριθεί κατεδαφιστέο, ενώ η δίκη, αρχικά προγραμματισμένη για το Δεκέμβριο του 2010 πήρε αναβολή ενός έτους. Η στάση της εκκλησίας παρότι αρχικά δια στόματος του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ήταν υπέρ των προσφύγων εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση προς αυτούς, φαίνεται να προκύπτει ουδέτερη πλέον, μόλις ένα χρόνο μετά, και ουσιαστικά συγκαταβατική με τις ενέργειες του δημάρχου που αποσκοπούν στην εκδίωξη των Κούρδων από την επίμαχη περιοχή.
Ως Α.Κ.Α.Π καταδικάζουμε την άδικη εκμετάλλευση των μεταναστών στον βωμό της οικονομικής ευημερίας του καπιταλιστικού συστήματος, που τους αντιλαμβάνεται ως ένα ακόμα εξάρτημα μιας καλοκουρδισμένης μηχανής, η οποία στέκεται απρόσωπη και ατάραχη σε οτιδήποτε καταπατά τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα, με μόνο σκοπό της δικιά της καλή λειτουργία. Την στιγμή που πραγματοποιούνται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι σε χώρες του “τρίτου” κόσμου με τις ευλογίες Μέρκελ, Σαρκοζί και των υπολοίπων ομοιδεατών τους, οι οποίοι αποτελούν το βασικό αίτιο για την διαρκώς αυξανόμενη μετανάστευση, η λύση που αυτοί έχουν στο μυαλό τους είναι η ύψωση συνοριακών τειχών και η συγκέντρωσή των μεταναστών σε στρατόπεδα, πράγμα που αποτελεί μία σύγχρονη αποτύπωση των ιδεών του ναζισμού. Είναι όμως αυτά τόσο μακριά μας ώστε να μην τους δίνουμε σημασία; Όχι, αρκεί μια απλή ματιά δίπλα μας, στην πόλη που μένουμε και θα διαπιστώσουμε πως αντιλαμβάνεται η κοινωνία μας τους μετανάστες. Επιλέγοντας να τους εκφοβίσει με παρακρατικές φασιστικές επιθέσεις, να τους τραμπουκίσει και να τους επιτεθεί (όπως συνηθίζουν εθνικιστικές οργανώσεις σε διάφορες περιοχές της Αθήνας), και πιο συγκεκριμένα στον τόπο μας να τους εκδιώξει, μας δείχνει την χυδαιότητα και το αδιέξοδο που η ίδια έχει καταλήξει.
Η απάντηση σε όλα αυτά ειναι απλή και βγαίνει απο το στόμα του Κούρδου Μακουάν: ’’Θέλω να με βλέπετε πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως μετανάστη’’.
Ως Α.Κ.Α.Π. απαιτούμε :
-Απόσυρση της μήνυσης ενάντια στους Κούρδους μετανάστες. Καταδικάζουμε τις ρατσιστικές ενέργειες του δήμου .
-Να μην φτιαχτεί το απαράδεκτο και χυδαίο τοίχος του Έβρου. Κανένα στρατόπεδο να μην είναι κέντρο κράτησης .
-Καμιά διάκριση στους μετανάστες σε κανένα επίπεδο.Πολιτικό άσυλο και πολιτικά δικαιώματα σε όλους .
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΠΕΝΤΕΛΗΣ
akapneaspentelis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου